Polskie aktorki znane i lubiane na całym świecie: prawdziwa duma narodu

Beata Tyszkiewicz – prawdziwa dama i arystokratka

Beata Tyszkiewicz ma arystokratyczne pochodzenie: jej ojciec Krzysztof Tyszkiewicz był potomkiem Tyszkiewiczów herbu Leliwa z Wilna. Natomiast jej matka Barbara Rechowicz pochodziła z rodu Potockich.

Nie ma wiec nic dziwnego w tym, że jej arystokratyczne piękno w połączeniu z jej niezaprzeczalnym talentem uczyniły ja jedną z najbardziej znanych aktorek w polskim kinie.

Tyszkiewicz zagrała w najlepszych filmach najbardziej znanych i lubianych reżyserów, w tym Andrzeja Wajdy, Tadeusza Konwickiego, Wojciecha Khasa, Andrzeja Żuławskiego, Agnieszki Holland, Jerzego Antczaka, Krzysztofa Zanussiego, Jerzego Hoffmanna, Janusza Morgensterna.

Ponadto ona została zaproszona do udziału w filmach znanych na całym świecie reżyserów: André Delvaux, Claude Lelouch, Andriej Konczałowski, Jean Delannoy, Claude Zidi, Márta Mészáros.

Beatę Tyszkiewicz nazywano "Catherine Deneuve Wschodu", “gwiazdą kostiumowych filmów”, "polską Sophią Loren".

W krajach byłego ZSRR aktorka stała się bardzo popularna po roli Warwary Ławreckiej w filmie „Szlacheckie gniazdo” w reżyserii Andrieja Konczałowskiego.

Do najbardziej pamiętnych roli Beaty Tyszkiewicz można odnieść role Marii Walewskiej („Marysia i Napoleon”), Eweliny Hańskiej („Wielka miłość Balzaka”) oraz Izabeli Łęckiej, bohaterki powieści Bolesława Prusa („Lalka”).

W 2001 roku na ekranach ukazał się film białoruskiego reżysera Michaiła Ptaszuka „W sierpniu 1944”, w którym Tyszkiewicz zagrała rolę Pani Grolińskiej.

Barbara Brylska – główna Nadzieja

Kto by pomyślał, że jedna z najpiękniejszych aktorek w Polsce urodziła się w miasteczku o niezbyt poetyckiej nazwie Skotniki, co pod Łodzią...

Jednak oszałamiające piękno Barbary pomogło jej już w wieku 15 lat uzyskać pierwszą swoją rolę w filmie “Kalosze szczęścia”. W kolejnych latach ona szybko wspinała się po szczeblach kariery aktorskiej.

Co ciekawe, na terytorium byłego ZSRR praktycznie nie da się znaleźć osoby, która by nie znała Barbary z roli w kultowym filmie Eldara Riazanowa „Ironia losu”, bardziej znanego w Polsce jak “Szczęśliwego Nowego Roku”. Brylska zagrała jeszcze w kilku radzieckich filmach, ale nadal jest lubiana akurat za rol Nadieżdy (tłumaczy się jako Nadzieja) w „Ironii losu”.

Warto zaznaczyć, że wiele znanych radzieckich aktorek marzyło o roli Nadieżdy, ale żadna z nich nie mogła spełnić oczekiwania reżysera. Pewnego dnia Eldar Riazanow przypomniał sobie polski melodramat „Anatomia miłości”, w którym główną rolę zagrała Barbara Brylska. Dzięki własnym poszukiwaniom on dostał jej numer telefonu i zadzwonił do niej. Po przeczytaniu scenariusza Barbara przyleciała z Warszawy do Moskwy na casting. Jej aktorska gra okazała się najbardziej przekonująca. W 1966 roku zagrała rolę kapłanki Kamy w filmie „Faraon” opartym na powieści Bolesława Prusa i podbiła świat, między innymi dzięki swojej doskonałej sylwetce.

Największą popularność Brylska zdobyła dzięki roli w filmie “Anatomia miłości”.

Nawiasem mówiąc, za udział w filmie “Szczęśliwego Nowego Roku” ona otrzymała Nagrodę Państwową ZSRR. Wiele lat później Brylska zagrała w kontynuacji tego słynnego filmu, tez w roli Nadieżdy.

Na szczególną uwagę zasługuje rola generałowej w filmie „Down House” w reżyserii Romana Kachanova. Grając w tej komedii, Brylska wykazała się wielką odwagą i poczuciem humoru.

Ewa Szykulska – urocza dekabrystka

Ewa urodziła się w Warszawie i jako dziecko nauczyła się rosyjskiego, wiec mówiła po rosyjsku prawie że doskonale i bez żadnego akcentu. Być może dlatego ta polska aktorka była tak lubiana i pożądaną wśród radzieckich reżyserów. Ponadto ona wyróżniała się niesamowita uroda i talentem aktorskim.

Długoletnia współpraca z radzieckimi reżyserami pozwoliła aktorce nawet zagrać Rosjankę w fińskim filmie – wyszło bardzo naturalnie. Aktorka zdobyła sławę i uznanie dzięki roli Pauline Gebl-Annenkowa („Gwiazda zwodniczego szczęścia” w reżyserii Vladimira Motyla, 1975), Appolinarii Suslowej, muzy Dostojewskiego “Dwadzieścia sześć dni z życia Dostojewskiego” Aleksandra Zarchi oraz Ziny, , w filmie “Wyznanie miłośne” (I. Averbakh, 1978).

W 2002 roku Ewa Szykulska zagrała w rosyjskim serialu „Azazel”, gdzie zagrała guwernantkę.

Izabella Scorupco – dziewczyna Bonda

Izabella urodziła się w polskim Białymstoku, natomiast dzieciństwo spędziła na przedmieściach Sztokholmu.

Od najmłodszych lat Izi wyróżniała się wieloma talentami: ona grała w szkolnym klubie teatralnym i miała talent do nauki języków obcych. W wieku 17 lat dziewczyna zadebiutowała w filmie “Nikt tak nie kocha jak my” (Ingen kan älska som vi), po czym Izabella Scorupco stała się idolką szwedzkiej młodzieży. Ponadto, mając talent wokalny, Izabella nagrała i wydała singiel Substitution. Singiel, podobnie jak cały album IZA, wydany nieco później, szybko zyskał status Złotej Płyty.

Natomiast główne zwycięstwa byli jeszcze przed nią. W 1994 roku Isabella dostała główną rolę w szwedzkim filmie „ Łzy św. Piotra” (Petri Tårar), dzięki której zadebiutowała w Hollywoodzie w roli dziewczyny Bonda w słynnym „Golden Eye”. Rola uroczej oraz inteligentnej dziewczyny Bonda, którego zagrał Pierce Brosnan, przyniosła Izabelli światową sławę.

Kilka lat później dziewczyna została zaproszona na jedną z głównych roli w kultowym polskim kostiumowym filmie „Ogniem i mieczem”.

W 2002 roku Izabella zagrała w fantastycznym filmie „Władcy ognia” (Reign of Fire) wraz z hollywoodzkim przystojniakiem Matthew McConaugheyem, a dwa lata później – w mistycznym horrorze „Egzorcysta: Początek” (Exorcist: The Beginning).

Anna Dymna – polska Małgorzata

Ta aktorka urodziła się w rodzinie o ormiańskich korzeniach w starożytnym mieście Legnica w zachodniej Polsce, ale grała głównie panienek.

Jednak talent aktorki był na tyle wielowymiarowy, że ona miała szczęście zagrać rolę Małgorzaty w polskiej adaptacji powieści Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata” (1989), wyreżyserowanej przez Macieja Wojtyszkę. Oprócz sławy aktorskiej Anna Dymna jest znana w całej Polsce jako wybitna filantropka: w 2001 roku zorganizowała Festiwal Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych „Albertiana”, który obecnie odbywa się co roku.

Dymna zagrała wiele przewodnich ról, w tym rolę Marii Jolanty Wilczur w legendarnym filmie „Znachor” w reżyserii Jerzego Hoffmana (filmowa adaptacja powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicz o tym samym tytule z 1982 r.).